കവിത അന്വര് ഷാ ഉമയനല്ലൂര്
Poem Anwar Shah Umayanalloor
നിഴല്പോലെ
ഒരു
ശോകശ്ലോകമായിന്നെന്റെമുന്നില്
നീ-
യെന്തിനായ്
വന്നു മിഴിതുടച്ചു;
ഇഴകളകന്നുപോകുന്നയീ
ജീവിത-
പ്പുടവയിന്നഴലാല്പ്പൊതിഞ്ഞുവച്ചു
?
തിരികേയൊരുകടലേകുവാനെങ്കില്
നീ-
യെന്തേ
തൃസന്ധ്യ തിരഞ്ഞെടുത്തു
താനേയടഞ്ഞുപോകുന്നയീ
വാതിലിന്
ചാരെയൊരുനീഴലായിനിന്നു
?
നിറമാര്ന്ന
ചാറ്റല്മഴനാം പരസ്പരം
പങ്കിട്ടു
പണ്ടെത്രയാസ്വദിച്ചു
പക്ഷെ-നീ-യിന്നീപ്പെരുമഴയൊറ്റയ്ക്കു
നന്നായ്പ്പൊതിഞ്ഞു
മറന്നുവച്ചു.
തീരാക്കടംകഥപോലെന്
കനവുകള്-
ക്കുളളില്നീയൊരുചോദ്യമായിനില്ക്കേ,
സത്യത്തിലീമനമറിയാതെയൊരുകനല്
ക്കൂനയായ്ത്തീരുകയായിരുന്നു.
ഒരുകുഞ്ഞുപക്ഷിയോടിന്നെന്റെയുളളിലെ-
ക്കരയുന്ന
നിളതന് കഥപറഞ്ഞു
തിരിയാതെയീഗ്രീഷ്മചക്രമെന്
ഹൃത്തുപോ-
ലറിയാതെ
നിന്വിധിയോര്ത്തുനിന്നു.
മകളെന്ന
മുകുളം മലരായിമാറുവാന്
നാളുകളെത്രഞാന്
കാത്തിരുന്നു
തളരാതെയിക്കാലമത്രയും
നോവിന്റെ-
വേനല്ക്കുടിച്ചു
സഹിച്ചുനിന്നു.
ഹൃത്താളമിടറിയ
രാവൊന്നില് ജീവന്റെ-
നാളം
കെടുത്താന് തുനിഞ്ഞിരുന്നു
ഇന്നുമീ
സന്ധ്യയ്ക്കതിന്നായൊരുങ്ങവേ-
യിങ്ങുനീ-കാവ്യമായൊഴുകിവന്നു.
No comments:
Post a Comment